کاشی سرامیک آباده عمدتاً به دلیل ویژگی‌های فنی و همچنین به دلیل ویژگی‌های زیبایی‌شناختی به‌طور سنتی به‌عنوان پوشش دیوار و مصالح کف استفاده می‌شوند. کاشی های با تخلخل بالا (10-18٪ جذب آب) معمولاً برای روکش دیوار استفاده می شود.
این کاشی ها به عنوان کاشی های سفالی شناخته می شوند. در مقابل، کاشی‌هایی با بدنه کم تخلخل (جذب آب کمتر از ۳ درصد)، که به کاشی‌های سنگی معروف هستند، معمولاً برای کف‌پوش استفاده می‌شوند.
علاوه بر این، در سال‌های اخیر، استاندارد ISO 13006 که معیارهای طبقه‌بندی کاشی‌های سرامیکی را تعیین می‌کند، گروه جدیدی از کاشی‌ها با تخلخل بسیار کم (<0.5% جذب آب) به نام کاشی‌های چینی را در خود جای داده است.
تولید کاشی و سرامیک با خاکستر بادی نه تنها برای صرفه جویی در هزینه های دفع بالای سالانه بلکه برای کسب سود از فروش کاشی و سرامیک بود. بنابراین، تولید کاشی و سرامیک از نقطه نظر استفاده از ضایعات و از منظر تقاضای بالای مصالح ساختمانی که نیازهای بازارهای داخلی و بین‌المللی را برآورده می‌کند، مزایای اقتصادی قابل توجهی را به همراه داشته و از اهمیت اجتماعی عمیقی برخوردار است.
حسابداری بهای تمام شده خاص در جدول 7.35 نشان داده شده است.خصوصیات حرارتی و استفاده در ساخت کاشی و سرامیک خاکستر بادی ارائه شده است.
تجزیه و تحلیل دمای دیفرانسیل تجزیه و تحلیل تجزیه و تحلیل حرارتی، تغییرات اجزای اولیه، جزء شیمیایی، تبدیل اجزای رادیکال، تبدیل اجزای کانی‌شناسی، انتقال ریزساختار، سمیت شستشو و تبدیل گونه‌زایی، به عنوان تابعی از دما برای خاکستر بادی، ارائه شده‌اند.
استفاده از خاکستر بادی در ساخت کاشی و سرامیک بررسی شده است. محتوای عنصری اصلی و جزء شیمیایی خاکستر با افزایش دمای پخت تغییر می کند. استنباط می شود که فلزات سنگین باید در خاکستر بادی متخلخل به دلیل تولید فازهای کریستالی و شیشه ای که بدنه مسدود کننده این فلزات سنگین را تشکیل می دهند، تثبیت شوند.
ریزساختار خاکستر بادی با افزایش دما تقویت شده و تخلخل کاهش می یابد. علاوه بر این، با افزایش دمای تف جوشی از 1000 به 1300 درجه سانتیگراد، محتوای فازهای شیشه افزایش می یابد و ذرات به هم چسبیده تر می شوند، که منجر به انجماد فلزات سنگین می شود. سمیت شستشو و گونه زایی فلزات سنگین نیز تحت تأثیر افزایش دما قرار می گیرد.
