پوشاک زنانه در قشم از چهار قسمت اصلی تشکیل شده است. پوشش سر، لباس، شلوار و کفش. روکش معمولی سر یک روسری مستطیل شکل از ابریشم نازک است که دور سر پیچیده شده و با سنجاق فلزی روی آن بسته می شود که قبلاً گاهی از طلا بود.
لباس اصلی قشم، لباسی از پنبه رنگی است که یا دور باسن می‌پیچد یا به صورت کامل بریده می‌شود. زنان مسن‌تر روی آن یک شیفت شل از مواد نازک، با یقه که با نخ طلا دوزی شده است، می‌پوشند. زنان قشم زیر این لباس‌ها شلوارهای کامل می‌پوشند که در قسمت مچ پا مخروطی است.
سرآستین‌ها با طرح‌هایی گلدوزی شده‌اند که از منطقه‌ای به منطقه دیگر متفاوت است و نام آنها از مبدأ آنها گرفته شده است. بنگلادشی، بستکی، بندری، وادووی، تی بندری. کفش‌ها قبلاً از چرم سبز (کوش سبز) با انگشتان پا به سمت بالا ساخته می‌شدند، اما امروزه زنان از دمپایی‌هایی به سبک غربی به نام «چاپالی» استفاده می‌کنند.
هنگامی که آنها روستاهای خود را ترک می کنند، زنان چادرهای پنبه ای گلی به تن می کنند، به طور شل به دور بدن پیچیده شده و سر را به جز صورت می پوشانند. چادر سیاه فقط در مراسم تشییع جنازه پوشیده می شود.
پوشش سنتی صورت زنان قشم هنوز در برخی از نقاط این منطقه پوشیده می شود، اما محبوبیت آن در حال کاهش است. از محل پیدایش این لباس قشم و یا دوره معرفی آن در هرمزگان اطلاع جدی در دست نیست. انواع باطولا برای مکان ها یا گروه های قومی که با آنها شناسایی می شوند نامگذاری شده اند مقامی، حمیرانی، عربی، قطاری، سکانی و غیره.
مردان اهل قشم از کلاه کوچک سفید یا رنگی استفاده می‌کردند که روی آن پارچه‌ای به طول 2 متر می‌پیچیدند، برای مردان مسن‌تر سفید یا راه راه، و برای مردان جوان‌تر رنگی. این سنت هنوز در میان مردان مسن به ویژه در فصل زمستان زنده است.
