امروزه در علم پزشکی دستگاه ساکشن جوش بسیار پیشرفته تر شده است و می تواند با ظرافت بیشتری بدون آسیب جوش ها را تخلیه کند.
ماساژ وکیوم یک تکنیک ماساژ مکانیکی غیر تهاجمی است که با وسیله ای مکانیکی انجام می شود که با استفاده از مکش پوست را بلند می کند.
چین پوستی ایجاد می کند و چین پوستی را به حرکت در می آورد. در اواخر دهه 1970، این روش درمانی برای درمان اسکارهای تروماتیک یا سوختگی معرفی شد.
اگرچه ماساژ وکیوم برای درمان سوختگی و اسکار اختراع شد، اما می توان ادبیات بسیار کمی در مورد اثرات این مداخله یافت.
بنابراین، هدف از این بررسی، ارائه یک مرور کلی از ادبیات موجود در مورد اثرات فیزیکی و فیزیولوژیکی ماساژ خلاء بر ساختارهای پوستی و اپیدرمی است.
تا مکانیسم‌های کاری زیربنایی که می‌تواند برای بهبود سوختگی‌ها و اسکارها مفید باشد را پیدا کند. بحث شامل تجزیه و تحلیل ترجمه ای از نتایج و ارائه توصیه هایی برای تحقیقات آینده در مورد موضوع است.
جستجوی گسترده برای انتشارات با استفاده از PubMed، Web of Science و Google Scholar انجام شد. دو نویسنده به طور مستقل هر مطالعه را با معیارهای ورود شناسایی و بررسی کردند.
19 مقاله در سنتز کیفی گنجانده شدند. دو اثر فیزیکی بیشتر گزارش شده ماساژ خلاء بهبود سختی بافت و خاصیت ارتجاعی پوست بود. علاوه بر اثرات فیزیکی، انواع مختلفی از اثرات فیزیولوژیکی در ادبیات گزارش شده است.
به عنوان مثال، افزایش تعداد فیبروبلاست ها و فیبرهای کلاژن همراه با تغییر فنوتیپ فیبروبلاست و جهت گیری کلاژن. اطلاعات کمی در مورد کاهش درد و خارش ناشی از ماساژ وکیوم یافت شد.
اگرچه ماساژ وکیوم در ابتدا برای درمان اسکارهای سوختگی ایجاد شده بود، این مرور ادبیات شواهد کمی برای اثربخشی این درمان پیدا کرد.
تغییرات در طول مدت، دامنه یا فرکانس درمان تأثیر قابل‌توجهی بر بازسازی و جهت‌گیری مجدد کلاژن دارد، بنابراین تأثیرات مفید احتمالی بر پتانسیل بهبودی توسط مسیرهای انتقال مکانیکی را نشان می‌دهد.
ماساژ خلاء ممکن است کشش مکانیکی مرتبط با پس‌کشیدن اسکار را آزاد کند و در نتیجه باعث القای آپوپتوز میوفیبروبلاست‌ها شود.
پیشنهادات برای تحقیقات آینده شامل ارتقاء طراحی مطالعه، بررسی مسیرهای مولکولی و وابستگی به دوز، مقایسه اثرات در مراحل مختلف ترمیم، از جمله پارامترهای تکاملی و استفاده از ابزارهای ارزیابی عینی تر است.
