پیاز به ظاهر فروتن از دوران ماقبل تاریخ جزء اصلی رژیم غذایی انسان بوده است. آنها یکی از اولین محصولات کشت شده بودند و می توانستند در سراسر جهان رشد کنند. مصریان باستان پیاز و پیاز سرخ شده 1401 را به عنوان یک عبادت می‌دیدند، و آثار هنری پیاز را بر روی میزهای ضیافت جشن‌های بزرگ و در قربانگاه‌های قربانی برای خدایان نشان می‌دهد.
ونانیان قرن اول از پیاز برای تقویت ورزشکاران برای بازی‌های المپیک استفاده می‌کردند و در اوایل قرن ششم، هندی‌های باستان پیاز را هم به خاطر طعم و هم برای سلامتی‌شان جشن می‌گرفتند.
اروپاییان قرون وسطی از پیاز به عنوان غذای اصلی در اکثر وعده های غذایی استفاده می کردند. این غذای مورد علاقه افراد بسیار ثروتمند و بسیار فقیر بود. به طوری که تا زمانی که اولین مهاجران اروپایی به آمریکا آمدند، مطمئناً پیاز را با خود در Mayflower می آوردند. امروزه پیاز بیشتر از هر سبزی دیگر در کشورها خورده و کشت می شود.
پیازها طعم بسیار خوبی دارند و همچنین ظاهری عالی دارند. تطبیق پذیری آنها به آنها اجازه می دهد تا طعم و بافت را به سوپ ها، سالساها، کاری و سس ها اضافه کنند.
آنها همچنین می توانند به عنوان تاپر برای خوراکی هایی مانند فلفل قرمز، هات داگ و گوشت قرمز عمل کنند. سعی کنید پیاز خرد شده را با خیار، شوید، خامه ترش، ترب کوهی و فلفل سیاه تازه خرد شده ترکیب کنید. یا اگر گوش ماهی سرخ شده در منو است، آنها را روی بستری از پیاز خرد شده، انگور قرمز بدون هسته و جعفری ایتالیایی قرار دهید.
صبح‌ها، می‌توانید پیاز خرد شده را با سیب‌زمینی قرمز، جعفری و پانستا تفت دهید و با تخم‌مرغ مخلوط کنید تا یک هش صبحانه خوش طعم ایجاد کنید. پیاز در سالادها خوشمزه است و می تواند جزء مخفی برای BBQ بعدی شما در فضای باز باشد.
امکانات آشپزی بی پایان است. به سادگی چهار راه اصلی برای کار با پیاز را در نظر داشته باشید: برش تازه، عرق کردن، تفت دادن و کارامل کردن. پیاز تازه خرد شده.
پیاز به کار آماده سازی کمی نیاز دارد تا طعم آن را به ارمغان بیاورد. پیاز زرد تازه برش خورده طعم ملایمی دارد، در حالی که پیاز قرمز رنگ‌های روشن‌تر و تندتری به ارمغان می‌آورد. پیاز سفید می تواند عطر و طعم قوی داشته باشد اما بعد از طعم تمیز و ترد باقی می ماند. عرق کردن پیاز.
