سم زدایی به واسطه آنزیم های موجود در عسل

عسل منبع انرژی زنبور عسل اروپایی، Apis mellifera است. عسل علاوه بر تغذیه ساده و محافظت در برابر غیرقابل پیش بینی بودن فصلی، جغرافیایی و شیمیایی شهد، دارای خواصی است که از کندو در برابر تنش های مختلف محافظت می کند.

سم زدایی با واسطه آنزیم در طول رسیدن عسل آویشن بهاره فیتوکمیکال های سمی بالقوه را خنثی می کند و زنبورهایی که عسل مصرف می کنند تحمل بیشتری نسبت به سایر سموم بلعیده شده دارند.

کاتالاز و فنولیک های آنتی اکسیدانی زنبور عسل را از آسیب اکسیداتیو ناشی از گونه های فعال اکسیژن محافظت می کند و باعث افزایش طول عمر آنها می شود.

اجزای فیتوشیمیایی عسل و میکرو RNA ها پتانسیل تأثیرگذاری بر مسیرهای رشد را دارند و رژیم غذایی نقش زیادی در تعیین کاست زنبور عسل ایفا می کند.

اجزای عسل آویشن طبیعی واکنش استرس را واسطه می کند و تحمل سرما را در طول زمستان گذرانی افزایش می دهد.

عسل مجموعه ای از مکانیسم های ضد میکروبی از جمله فشار اسمزی، فعالیت کم آب، pH پایین، پراکسید هیدروژن، و ترکیبات مشتق شده از گیاه، زنبور عسل و میکروبیوتا مانند مواد شیمیایی گیاهی و پپتیدهای ضد میکروبی دارد.

نشان داده شده است که انواع خاصی از عسل، به‌ویژه عسل‌های چند گلی، پاتوژن‌های مهم زنبور عسل از جمله باکتری‌های مسئول Foulbrood آمریکایی و اروپایی، میکروسپوریدین Nosema ceranae و قارچ‌های مسئول Stonebrood را مهار می‌کنند.

درک خواص عملکردی متنوع عسل کوهی بلوچستان پیامدهای گسترده ای برای سلامت زنبور عسل و کندو و مدیریت آن توسط زنبورداران دارد.

زنبور عسل اروپایی دارای توانایی فوق العاده ای برای پردازش و ذخیره شهد به شکل عسل چهل گیاه درنیک است.

در زمینه سلامت انسان، عسل یک فرآورده طبیعی بسیار ارزشمند است که از قدیم الایام به عنوان غذا و درمان بیماری های مختلف مورد استفاده قرار می گرفته است.

در دهه های اخیر، اثرات تغذیه ای و درمانی خاص عسل، کانون توجه بسیاری از تحقیقات بوده است.

ثابت شده است که ترکیبات مختلف عسل دارای طیف وسیعی از خواص درمانی مفید از جمله اثرات ضد میکروبی، آنتی اکسیدانی، ضد التهابی و ضد سرطانی  هستند.